Podczas filmu myślałam sobie o fakcie,że każdy być może tęsknił za jakimś krótkim epizodem z życia, niewykorzystaną chwilą. U mnie np był to odmówiony pocałunek choć niedoszły zostawił w moim życiu podobne piętno. Tak mają ludzie sentymentalni pamiętają coś drobnego i noszą w sercu nieraz przez całe życie. Jednak nie była to do końca smutna historia, Mari była najlepszym łącznikiem do wymarzonego świata Victorii z Tomenem i Eduardo. Mi również bardzo spodobała się ta rodzina wykształcona, skromna i dobra prawdziwy pierwowzór moim zdaniem rodziny jaki mógłby brany za przykład. Może miałam nadzieję,że koniec będzie inny, że pobiegnie za nią i mocną przyłączy usta do jej ust. Może jakaś część mnie też odnalazła by w takim zakończeniu spokój. Ale było jak było i nie czuję się zawiedziona.